تا به‌حال دیده‌اید برخی افراد چگونه با ورودشان به اتاق، تمامی توجهات را به خود جلب می‌کنند؟ گاهی خواسته‌ها، نظرات و ایده‌های بزرگ دیگران باعث می‌شود شما نادیده گرفته شوید؟ دیگران به سختی با شما همکاری می‌کنند و راهنمایی‌های شما را دنبال نمی‌کنند؟
همانطور که بنظر می‌رسد برخی افراد با شخصیتی قوی به‌دنیا آمده‌اند، افرادی هم هستند که به سختی می‌توانند دیگران را با خود همراه کنند. چرا اینگونه است؟ شاید به این دلیل که شما به اندازه کافی جدی گرفته نمی‌شوید. دلیل دیگر این است شما خودتان را جدی نمی‌گیرید.
نحوه دید دیگران به ما به این بستگی دارد که ما خودمان را چگونه می‌بینیم. این خودباوری از هر حرکت و هر کلمه‌ای که به زبان می‌آوریم نشأت می‌گیرد. در این جا با پنج دلیل به شما نشان می‌دهیم که چرا دیگران شما را جدی نمی‌گیرند و چگونه خواهید توانست این مشکل را حل کنید:
۱- پایبند نبودن به قول‌ها و تعهدات
آیا قول‌هایی می‌دهید و نمی‌توانید به آن‌ها عمل کنید؟ آیا از برنامه‌های آتی خود، مثل پیدا کردن شغل، تمیز کردن پارکینگ، رفتن به مسافرت و …، برای دوستان و خانواده صحبت می‌کنید، ولی آن برنامه‌ها هرگز به وقوع نمی‌پیوندند؟
قانون جدیدی برای خودتان وضع کنید: با دیگران درباره‌ی برنامه‌های آینده‌تان صحبت نکنید. در عوض از کارهایی که قبلاً انجام داده‌اید بگویید. در این صورت نه تنها در آینده شرمنده نمی‌شوید، بلکه برای انجام آن‌چه برایش برنامه‌ریزی کرده‌اید انگیزه پیدا می‌کنید. افرادی که کاری انجام می‌دهند، بیشتر جدی گرفته می‌شوند. هم‌چنین مسئولیت‌پذیر به نظر می‌رسند.
۲- به پایان نرساندن کارها
بیایید روراست باشیم. آیا کاری را شروع می‌کنید ولی از مرحله شروع جلوتر نمی‌روید؟ جای تعجب ندارد که دیگران شما را جدی نمی‌گیرند.
باید بدانید اگر کاری را به اتمام نرسانید، یعنی هدفگذاری صحیحی هم وجود نخواهد داشت. تنها راه برای انجام کارها این است که یک برنامه‌ریزی قدم به قدم داشته باشید و از آن پیروی کنید.
۳- تفکیک نکردن کار و تفریح
به هر کجا نگاه کنیم، چارچوب‌ها زیر پا گذاشته می‌شوند: کارمندان با رؤسای خود روابط دوستانه‌ای برقرار می‌کنند، صاحبان مشاغل مشتری‌هایشان را برای تفریح بیرون می‌برند و یا با آن‌ها دردودل می‌کنند. به اشتراک گذاشتن علایق شخصی با افراد در محیط کاری خوب است. همه افراد در روابط شخصی و خانوادگی دچار مشکل می‌شوند. ولی حقیقت این است که هر چه افراد بیشتر در مورد شما بدانند، کمتر با دید حرفه‌ای به شما نگاه می‌کنند.
بهتر است جزئیات زندگیتان را برای دوستان قابل اعتمادتان بازگو کنید، به جای آنکه آن‌ها را با همکارانتان (که ممکن است از نقوص شما سوءاستفاده کنند) در میان بگذارید.
۴- بهانه آوردن به‌جای تلاش کردن
تابحال چقدر از زمان خود را برای توضیح دادن دلایل انجام ندادن کارها به دیگران هدر داده‌اید. به این فکر کنید که اگر به جای غر زدن و بهانه آوردن کارتان را انجام می‌دادید، چقدر جلوتر از امروز بودید. بهانه تراشیدن نوع دیگری از به تعویق انداختن کارهاست.
بار دیگر که خواستید تقصیر را گردن کسی یا چیزی بیاندازید از خود بپرسید: چرا این کار را می‌کنم؟ چه چیزی مانع من می‌شود که کارهایم را انجام دهم؟ آیا اگر تلاش بیشتری داشته باشم، بیشتر جدی گرفته نمی‌شوم؟ آیا برای حل این مشکل باید تغییر کنم؟
۵- معاشرت با افراد نامناسب
گاهی جدی گرفته نمی‌شویم زیرا با افراد سهل‌انگار و گستاخ معاشرت داریم. به افرادی که با آن‌ها وقت می‌گذرانید نگاه کنید. آیا رفتار مناسب و موجهی دارند، و یا با رفتار و کردارشان باعث سرافکندگی شما می‌شوند؟
گاهی دشوار است دوستانی را که باعث پیشرفت ما نمی‌شوند کنار بگذاریم. ولی به یاد داشته باشید دنیا پر از آدم‌های دیگر است. اگر جداً به دنبال این هستید که جدی گرفته شوید، دوست و یا دوستان جدید پیدا کنید که باعث پیشرفت‌تان شوند.
برگرفته از: www.dumblittleman.com